Cyberpunk 2077 Opisujemy grę

Jedno jest przekonane – Cyberpunk 2077 zapisze się na mapach historii gier wideo. Nie dopiero przez bardzo interesujący marketing tego tytułu oraz szeroką wręcz skalę całej produkcji, ale także przez kontrowersje, jakie wykonywa ta wywołała podczas premiery. I, choć wydawać by się mogło, iż nie ma dla nich mieszkania w recenzji, to a postanowiłem poświęcić temu pytaniu drobny detal w tym tekście – bo moim przekonaniem bez wspomnienia o tej zasadniczej kwestii, nie odda się rzeczowo ocenić Cyberpunka. Ale po kolei.

Tak się składa, że recenzja Cyberpunk 2077, którą właśnie czytacie, jest moim 500 tekstem na łamach Tabletowo. Nie zakładam do takich ilości zbytnio uwagi, jednak można chyba powiedzieć, iż istnieje aktualne gwoli mnie poniekąd taki osobisty egzamin. Bo Cyberpunk zapewne jest jakąś z najważniejszych gier do zrecenzowania, z którymi przechodził do ostatniej pory styczność – o ile nawet nie najtrudniejszą.

Ocena naprawdę mocnego i rozbudowanego na dowolnym etapie tytułu jest daleko złożonym zadaniem, bo o najnowszym dziele Redów mógłbym pisać również rozmawiać godzinami. Widząc na rozmach Cyberpunk 2077 trudno nie odnieść wrażenia, iż to już nie ale sama gra, to piękno więcej – to wręcz pytanie również pokaz dla graczy, jakkolwiek górnolotnie aby zatem nie zabrzmiało.

Fabuła

Wydaje mi się, że to może za ten temat gry, fani trzymali najmocniej kciuki przed premierą. Dobrze więc, że CD Projekt Red „dowiózł” bardzo dobry, aczkolwiek krótszy, kawał świetnej fabuły. Krótszy tak w zestawieniu do Wiedźmina 3, co mam za plus – mnie główny wątek w Polskim Gonie nieco wymęczył, cieszy mnie to inne rozwiązanie w Cyberpunk 2077.

Bo może dodatkowo ważna akcja jest bliższa, jednak za to specjalnych działań jest tutaj tak wiele, co moim przekonaniem dobrze się uzupełnia. O „side questach” za chwilę, wróćmy również na moment do pierwszego dania gry. W Cyberpunk 2077 zajmujemy się w V – w nowego najemnika, który wraz ze własnym partnerem Jackiem, angażuje się w międzykorporacyjną intrygę, z której konsekwencjami muszą się teraz mierzyć.

To ciężkie spłycenie całej fabuły, wiem, lecz nie chcę wydawać zbyt dużo, tymże znacznie, że zwiastuny gry psują zaskakująco duży fragment historii. Bardzo podoba mi się pogląd na wplątanie Johnego Silverhanda w pełną fabułę, nie jest obecne potrafi jakoś szczególnie oryginalny pomysł, ale sprawdza się on bardzo fajnie oraz poczuć chemię pomiędzy tymi dwoma bohaterami.

Fabuła pozwala nam dobrą swoboda w jej powodowaniu również autentycznie jesteśmy całkiem ogromny zysk na historię, jednak często posiadamy do wyboru tylko dwie czy trzy kwestie dialogowe. Ogółem, trudno się w centralnym wątku nudzić również śledzi się go z zainteresowaniem od jednego powodzie do jednego końca – choć gra musi się lekko „rozpędzić”, początek jest mało niemrawy, ale jeszcze interesujący.

Podoba mi się konstrukcja całej fabuły, jest tu zaskakująco mało walki i dużo dialogów – choć może żyć wtedy także kwestia mojej skóry natomiast tegoż, gdy ją rozwinąłem. Nie da się ukryć, że dla dużo kobiet, wykorzystuje ta chyba powtarzać się „przegadana”, dla mnie to zawsze duży atut – zatem w efekcie RPG, a nie pierwszoosobowa strzelanka na szynach. Ciekawie wykonane są też zadania poboczne, wiele spośród nich „trwa się” przez długie godziny, bo jak zakończymy jednego questa, to tenże pewnie za parę godzin znów się pojawić i wyewoluować w drugą (aczkolwiek związaną z wcześniejszymi wyborami) historię.

Za przypadek mogę podać bardzo fajnie napisane zadanie, w którym bohaterem jest znany chodzący w policji sąsiad, który działa traumę po śmierci swojego najlepszego przyjaciela. Do prac podchodzić musimy kilkukrotnie na odległości kilku godzin. Idzie toż zapewne nudnie, natomiast istnieje toż niezwykle realne również ja z automatu prowadził ten materiał co pewien czas, kiedy tylko miał obok istnienia tego sąsiada.

Trudno jednakże nie odnieść wrażenia, iż nie wszystko się tu udało. Prolog gotowy jest – w mojej opinii – bardzo podejrzanym filmikiem, który nie za bardzo odpowiada do narracji całej gry i jaki nieco upraszcza początek przygody. Niektórym zadaniom pobocznym brakuje również głębi, daje mi się, że Wiedźmin 3 pod tym względem składał się nieco dużo, oferując ciekawą treść w nawet najprostszych zadaniach.

Jestem jeszcze ogólne zastrzeżenie co do fabuły – ta niezbyt dobrze wykorzystała potencjał uniwersum. Sprawa jest dobra napisana i dokonana, a w tak specyficznym i oryginalnym świecie, który wykreował Mike Pondsmith, można było się pokusić o góra również poruszyć coś bardziej… ważne problemy? Równie dokładnie tę tąż historię można byłoby wytworzyć w bardzo zbliżony rób w kompletnie innym uniwersum oraz stylistyce, ale że to naturalne czepialstwo z mojej strony.

Czego jednak żeby nie mówić, fabuła w Cyberpunk 2077 toż wyjątkowo szybki, lecz nie najmocniejszy, punkt całej gry. Jaki w związaniu ze świetnie wykreowanym światem, tworzy najnowsze dzieło Redów bardzo daleko w rankingu najlepszych zabaw fabularnych w charakterach Cyberpunka – no tak, Night City.

Trudne i białe strony Night City

Pomostem łączącym akcję i grę Cyberpunk 2077 jest świat gry, który uprzednio został zbudowany w 1988 roku przez wspomnianego już Mike’a Pondsmitha. I, cóż, podobnie, jak w wypadku wiedźmińskiej trylogii, tak i w Cyberpunku, świat przedstawiony jest samotną z najkonkretniejszych korzyści gry. Night City jest po prostu dobre a od strony wizualno-projektowej nie posiadam temu miastu kompletnie nic do zarzucenia.

Miasto jest wysokie, może i nie najtrudniejsze w spraw gier komputerowych, ale ja nad ilością przekładam jakość – i tu Night City błyszczy. Plus wtedy faktycznie! Czuć ten futuryzm, na każdym etapu spotkać możemy kolorowe LED-y, reklamy, monitory czy inne światła. Wszystka z dzielnic ma tu swój swój styl oraz poczuć tę różnorodność i cierpliwą pracę twórców.

Do szerokiej grupie budynków możemy przejść i pogrzebać w ośrodku, a miłym zaskoczeniem jest wielopiętrowość wielu lokacji. W większości grach raczej daje się na „horyzontalność”, natomiast nie „wertykalność” świata, więc mapa Cyberpunk 2077 pozytywnie zaskakuje pod tymże sensem również stanowi powiewem świeżości w dziedzinie.